اسلامي در شهرها و روستاهاي ي كشور به كوچه و خيابان خواهند آمد تا صداي انقلاب اسلامي و شعارهاي‌ آن را مانند پدران و مادران خود در 31 سال پيش يكصدا فرياد كنند.
فردا در سي و دومين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي پيمان 22بهمن بار ديگر تجديد خواهد شد و تجلي وحدت يك ملت به ظهور خواهد رسيد؛ وحدتي كه امام خميني(ره) نيز آن را رمز پيروزي معرفي كرد.
اين بار مردم ايران اسلامي در حالي سي و دومين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي را جشن مي گيرند كه مردم سرزمين هاي اسلامي بيش از پيش بيدار شده و به پا خاسته اند. امروز موج انقلاب اسلامي از مرزهاي ايران اسلامي فراتر رفته و انديشه اسلام خواهي و دين مداري كه احياگر آن حضرت امام خميني بود ملل اسلامي را فرا گرفته و امروز مي بينيم كه نه تنها مردم لبنان و فلسطين كه مردم مصر و تونس و ملل ديگر سرزمين هاي اسلامي به نداي درون خويش كه نداي خداخواهي و اسلام خواهي است گوش فرا داده و يكپارچه به خيابانها ريخته و نداي اسلام خواهي و خداخواهي سر داده اند.
اين روزها وقايع مصر و تونس و ديگر كشورهاي اسلامي يادآور روزهاي پرشور انقلاب اسلامي در ايران است. روزهاي كه براي مردم ايران اسلامي روزهايي به يادماندني و شورآفرين است.
پيروزي انقلاب اسلامي، روزهايي ماندگار و فراموش نشدني در تاريخ ملت بزرگ ماست، انقلابي كه رساترين فرياد تاريخ، يعني امام امت، آن را رهبري كرد و به فرجام رساند و براي حفظ آن، تلاشي وصف ناپذير نمود. انقلابي كه مبتني بر بينش عميق توحيدي و الهام گرفته از انقلاب سرخ عاشوراي حسيني بود، و در آن مردم ايران اسلامي يكپارچه و با اعتقادي راسخ، نيروهاي باطل را شكست دادند و چشم قدرتمندان را خيره ساختند.
مردم ما با پاي گذاردن در دايره معنويت و ايثار و شهادت و تقديم پاك ترين انسانها به نهضت اسلامي بود كه به پيروزي رسيدند.
يادآوري يوم الله 22 بهمن، يادآوري رشادت ها و شهادت طلبي هاي ملتي منسجم و خداجوي كه پيرو ولايت و رهبري بوده و با ايثار خون خود ثابت كردند كه «خون بر شمشير و حق بر باطل پيروز است.» يادآوري 22 بهمن; يادآوري تجلي حكومت «الله» در روي زمين، روزي كه برنده ترين سلاح معنوي; يعني، ايمان، پيروزي آفريد.
روزي كه كلمه توحيد در وحدت كلمه به دست آمد و در نتيجه اعتصام به «حبل الله» رژيم ستمشاهي دوهزار و پانصد ساله طاغوتيان به قعرتاريخ سپرده شد و ثابت كرد آواي «الله اكبر» از رگبار «مسلسل » قوي تر و نيرومندتر است.
يوم اللّه 22 بهمن، يادآور معجزه «ايمان» در مصاف با قدرت هاي مادي است. 22 بهمن پيش از آن كه حكايت از پيروزي ملت داشته باشد گواه كارآمدي انديشه ديني و نقش مؤثر «ايمان» و باورهاي ديني در پيدايش حركت هاي فراگير و بنيادين اجتماعي است. امام امت قدس سره از 22 بهمن همچون 15 خرداد، 17شهريور، 12 فروردين و ... به عنوان «ايام الله» ياد كردند و درباره چنين ايامي فرمودند: « برملت شريف ماست كه اين ايام الله را - كه هدايايي از عالم غيب ربوبي است - با جان و دل حفظ و با چنگ و دندان نگهداري كنند».
و امروز تجربه ارزنده ملت ايران در پيش چشم ملل سرزمين هاي اسلامي است تا به نداي درون خود پاسخي شايسته داده و آنچه را بجويند كه خدا برايشان مي پسندد.
و اما ملت مسلمان ايران فردا 22 بهمن در سي و دومين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي خود نه تنها براي حفظ و حراست از اين انقلاب به ميدان خواهد آمد بلكه براي پشتيباني  از آرمان ملل مسلمان به پاخاسته نيز حضوري مضاعف خواهد داشت./

 
اسلامي در شهرها و روستاهاي ي كشور به كوچه و خيابان خواهند آمد تا صداي انقلاب اسلامي و شعارهاي‌ آن را مانند پدران و مادران خود در 31 سال پيش يكصدا فرياد كنند.
فردا در سي و دومين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي پيمان 22بهمن بار ديگر تجديد خواهد شد و تجلي وحدت يك ملت به ظهور خواهد رسيد؛ وحدتي كه امام خميني(ره) نيز آن را رمز پيروزي معرفي كرد.
اين بار مردم ايران اسلامي در حالي سي و دومين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي را جشن مي گيرند كه مردم سرزمين هاي اسلامي بيش از پيش بيدار شده و به پا خاسته اند. امروز موج انقلاب اسلامي از مرزهاي ايران اسلامي فراتر رفته و انديشه اسلام خواهي و دين مداري كه احياگر آن حضرت امام خميني بود ملل اسلامي را فرا گرفته و امروز مي بينيم كه نه تنها مردم لبنان و فلسطين كه مردم مصر و تونس و ملل ديگر سرزمين هاي اسلامي به نداي درون خويش كه نداي خداخواهي و اسلام خواهي است گوش فرا داده و يكپارچه به خيابانها ريخته و نداي اسلام خواهي و خداخواهي سر داده اند.
اين روزها وقايع مصر و تونس و ديگر كشورهاي اسلامي يادآور روزهاي پرشور انقلاب اسلامي در ايران است. روزهاي كه براي مردم ايران اسلامي روزهايي به يادماندني و شورآفرين است.
پيروزي انقلاب اسلامي، روزهايي ماندگار و فراموش نشدني در تاريخ ملت بزرگ ماست، انقلابي كه رساترين فرياد تاريخ، يعني امام امت، آن را رهبري كرد و به فرجام رساند و براي حفظ آن، تلاشي وصف ناپذير نمود. انقلابي كه مبتني بر بينش عميق توحيدي و الهام گرفته از انقلاب سرخ عاشوراي حسيني بود، و در آن مردم ايران اسلامي يكپارچه و با اعتقادي راسخ، نيروهاي باطل را شكست دادند و چشم قدرتمندان را خيره ساختند.
مردم ما با پاي گذاردن در دايره معنويت و ايثار و شهادت و تقديم پاك ترين انسانها به نهضت اسلامي بود كه به پيروزي رسيدند.
يادآوري يوم الله 22 بهمن، يادآوري رشادت ها و شهادت طلبي هاي ملتي منسجم و خداجوي كه پيرو ولايت و رهبري بوده و با ايثار خون خود ثابت كردند كه «خون بر شمشير و حق بر باطل پيروز است.» يادآوري 22 بهمن; يادآوري تجلي حكومت «الله» در روي زمين، روزي كه برنده ترين سلاح معنوي; يعني، ايمان، پيروزي آفريد.
روزي كه كلمه توحيد در وحدت كلمه به دست آمد و در نتيجه اعتصام به «حبل الله» رژيم ستمشاهي دوهزار و پانصد ساله طاغوتيان به قعرتاريخ سپرده شد و ثابت كرد آواي «الله اكبر» از رگبار «مسلسل » قوي تر و نيرومندتر است.
يوم اللّه 22 بهمن، يادآور معجزه «ايمان» در مصاف با قدرت هاي مادي است. 22 بهمن پيش از آن كه حكايت از پيروزي ملت داشته باشد گواه كارآمدي انديشه ديني و نقش مؤثر «ايمان» و باورهاي ديني در پيدايش حركت هاي فراگير و بنيادين اجتماعي است. امام امت قدس سره از 22 بهمن همچون 15 خرداد، 17شهريور، 12 فروردين و ... به عنوان «ايام الله» ياد كردند و درباره چنين ايامي فرمودند: « برملت شريف ماست كه اين ايام الله را - كه هدايايي از عالم غيب ربوبي است - با جان و دل حفظ و با چنگ و دندان نگهداري كنند».
و امروز تجربه ارزنده ملت ايران در پيش چشم ملل سرزمين هاي اسلامي است تا به نداي درون خود پاسخي شايسته داده و آنچه را بجويند كه خدا برايشان مي پسندد.
و اما ملت مسلمان ايران فردا 22 بهمن در سي و دومين سالگرد پيروزي انقلاب اسلامي خود نه تنها براي حفظ و حراست از اين انقلاب به ميدان خواهد آمد بلكه براي پشتيباني  از آرمان ملل مسلمان به پاخاسته نيز حضوري مضاعف خواهد داشت./

 به مناسبت میلاد با سعادت بهانه هستی خاتم الانبیا حضرت محمد صل الله علیه و آله وسلم و همچنین میلاد فرخنده  حضرت امام جعفر صادق علیه السلام  خدمت آقا امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف و تمامی مسلمانان تبرک میگویم صلوات

 صدای بال و پر جبرئیل می آید
شب است و ماه به آغوش ایل می آید
لب کویر پس از این ترک نخواهد خورد
که ساقی از طرف سلسبیل می آید
لباس خاطره را از حریر عشق بدوز
حلیمه! نزد تو فردی اصیل می آید
نگاه آمنه از این به بعد می خندد
چرا که معجزه ای بی بدیل می آید
ميلاد پيامبر رحمت، تاج آفرينش بر شما خجسته باد


صادق که اساس دین ازاو شد معمور
بودند ملایک پی امرش مامور
میلاد ششمین اختر تابناک آسمان ولایت و نبی اکرم نور هدایت مبارک باد

خصوصيات مهم پيامبر اسلام و ديگر انبياء الهى اصالت خانوادگى آنان است. هيچيك از انبياء الهى از خاندانى بدنام و فاسد و هرزه برنخاسته اند و همگى آنها به خوشنامى و كرامت اشتهار داشتند، كما اينكه بعد از تولد حضرت عيسى مردم به حضرت مريم گفتند:

«يا اخت هارون ماكان ابوك امرأ سوء و ما كانت امك بغيا:

اى خواهر هارون پدرت مرد بدى نبود  و مادرت نيز بدكاره نبود.»

اين سيره مستمر انبياء و خاندان آنان بوده است كه همگى در بين مردم به پاكدامنى و كرامت نزاهت و خوشنامى مشهور بوده اند.

اما در ارتباط با توجيه اين امر مى توان به دو نكته اشاره كرد:

نكته اول: مسأله نقش وراثت و اثرگذارى والدين بر فرزندان مى باشد كه از امور غير قابل انكار است. به ديگر سخن، ظرفى كه نور مقدس انبياء را در بر مى گيرد و محيط مادى رشد و نمو آنها را فراهم مى كند، قطعا نبايد ظروفى ناپاك و آلوده باشد. در اين زمينه امام على (ع) در مورد پيامبر اكرم(ص) مى فرمايند:

«اشهد ان محمدا عبده و سيد عباده و كلما نسخ الله الخلق فرقتين جعله فى خيرهما، لم يسهم فيه عاهر و لاضرب فيه فاجر:

 گواهى مى دهم كه محمد (ص) بنده و فرستاده او و سرور مخلوقات است. هر زمان خدا انسانها را به دو بخش تقسيم كرد، نور وجود آن حضرت را در بهترين آن دو به وديعه نهاد. در روند پيدايش او نه هيچ آلوده دامنى را سهمى است و نه هيچ هرزه اى را شركتى.»

اين كلام امام على(ع) اشاره به اين مطلب دارد كه همواره نور نبوى در سلسله اصلاب و ارحام طاهر از حضرت آدم تا حضرت عبدالله (پدر پيغمبر) انتقال يافته است. مرحوم شوشترى در بهج الصباغه به نقل از اعتقادات شيخ صدوق چنين مى آورد:«در رابطه با آباء و اجداد پيامير (ص) اعتقاد ما بر آن است كه همگى آنها از حضرت آدم تا پدر پيامبر مسلمان بوده اند.»

همچنين در روايتى از پيامبر اسلام منقول است كه حضرتشان فرمودند:

«اخرجت من نكاح و لم اخرج من سفاح من لدن آدم(ع).»

يعنى هيچ يك از آباء و اجداد و امهات پيامبر اكرم(ص) در طول تاريخ از مردان و زنان بدكاره نبودند، بلكه كرامت و پاكدامنى آنا ن همواره در بين خلق معروف و مشهور بوده است. در همين رابطه در زيارت وارث خطاب به سيدالشهداء(ع) عرض مى كنيم: «اشهد انك كنت نورا فى الاصلاب الشامخة و الارام المطهرة  و لم تنجسك الجاهية بانجاسها و لم تلبسك من مدلهمات ثيابها.»

از كلام امام على(ع) نيز معلوم مى گردد كه نياكان پيامبر هم از حيث اعتقادات، از شرك و عقايد باطل مبرا بودند و هم از حيث پاكدامنى ، انسانهايى سالم و بدور از آلودگى هاى جنسى بودند.

و امانكته دوم در رابطه با لزو م شرافت نسب و اصالت خانوادگى انبياء، مسأله اثرگذارى پيام انبياء در بين انسانهاست، يعنى يكى از مسايل اثرگذار در تبليغ انبياء بر مردم، مسأله خو شنامى و پاكى و اصالت خاندان آنها مى باشد. زيرا سخن شخصى كه از خانواده اى بدسابقه و بدنانم برخاسته است، عموما براى مورد پذيرش واقع شدن با مشكل مواجه مى گردد. لذا انبياء الهى همگى بر خاسته از خانواده اى اصيل، مكرم و شرافتمند بوده اند. پيامبر مكرم اسلام (ص) نيز مستثناى از اين خصيصه نبودند. پيامبر از فرزندان «قصى و هاشم و عبدالمطلب» بوده و از شريف ترين عشيره عرب به شمار مى رفت به گونه اى كه بسيارى از قبايل برترى آنان را بر خود پذيرفته بودند. و شايد همين اهميت قريش و نزديكان پيامبر نزد عربها زمينه آن بود كه خداوند به پيامبر فرمان داد كه ابتدا اقرباء و نز ديكان خود را اندرز كند. زيرا اگر آنان دعوت اسلام را مى پذيرفتند قبايل ديگر آسان تر به اسلام متمايل مى شدند.

حضرت على(ع) به برترى و برجسته بودن عشيره و نسب رسول اكرم(ص×) اشاره كرده و مى فرمايند:

«كان رسول الله(ص)...اكرمهم (الناس) عشيرة: عشيره و قبيله پيامبر گرامى ترين قبايل بود.»

و در جاى ديگر فرموده اند:

«اكرم خلق الله  حسبا: پيامبر در ميان خلق خدا داراى گرامى ترين اصل و نسب بود.»

چنانچه از كتب تاريخ بر مى آيد، قبيله قريش كه پيامبر از ميان آنها برخاست در ميان عرب شرافت و عزتى خاص را دارا بوده و معمولا با عناوين آل الله، جيران الله و سكان حرم الله مشهور بوده اند و مردم همه آنها را به عنوان بزرگ و شريف قبول داشتند.

امام على (ع) در موارد متعدد ديگرى از نياكان پيامبر گرامى اسلام سخن به ميان آورده اند و در تمامى آن موارد بر طهارت و كرامت مولد پيامبر (ص) و دامانى كه در آن باليده اند، تاكيد كرده اند. اكنون آنچه را درباره نياكان و بنياد پاك و مطهر آن بزرگوار، مولى(ع) گفته اند بااندكى توضيح و شرح مى آوريم:

«حتى افضت كرامة الله سبحانه و تعالى الى محمد(ص) فاخرجه ممن افضل المعادن منبتا، ئو اعز الارومات

مغرسا ، من الشجرة التى صدع منها انبيائه، و انتجب منها امناءه... و شجرته خيرالشجر، نبتت فى حرم و سبقت فى كرم، لها فروع طوال، و ثمر لاينال...»

در اين خطبه اما م (ع) پس از ذكر طهارت و كرامت و نز اهت اصلابت و ارحامى كه سلسله انبياء در آنها رشد كرده و باليدند، مى فرمايد:

«سرانجام كرامات الهى به حضرت پيامبر (ص) منتهى شد، پس او را از بهترين معدن و از ريشه دارترين و اصيل ترين خانواده ها بركشيد، از درختى كه انبياء الهى از آن متفرع و امينان الهى از آن انتخاب شدند... درخت آن حضرت بهترين درختهاست كه در حرم روئيد و در كرامت باليد، درختى كه داراى شاخه هاى بلند و سر به آسمان كشيده و ميوه هاى دست نيافتنى مى باشد.»

در شرح عبارت «شجرته خير الشجر...» اينگونه آورده اند كه مراد از«شجره» حضرت ابراهيم يا هاشم و يا وجود خود حضرت پيامبر(ص) است و مراد از «حرم» مكه مى باشد و مراد از «فروع» ائمه و اهل بيت و ذريه آن حضرت هستند، و مراد از «ثمر» علوم و اخلاق آن حضرت و ائمه معصومين هستند كه دست انسان از درك حقيقت آنها كوتاه مى باشد، و هر كس نمى تواند ادعاى نيابت آن را داشته باشد و ظاهرا امام على(ع) در اين جمله به غاصبين خلافت متعرض گرديده اند كه در جريان سقيفه در جواب قريش كه خود را شجره نبى مى پنداشتند، حضرت فرمودند: «احتجوا بالشجرة و اضاعوا الثمرة».

در اين خطبه حضرت(ع) به اصل و نسب پاك و تبار مقدس پيامبر اكرم(ص) اشاره نموده اند .

اهميت اربعين از کجاست ؟ صرف اينکه چهل روز از شهادت شهيد مي گذرد ، چه خصوصيتي دارد ؟ اربعين خصوصيتش به خاطر اين است که در اربعين حسيني ياد شهادت حسين زنده شد و اين چيز بسيار مهمي است . شما فرض کنيد اگر اين شهادت عظيم در تاريخ اتفاق مي افتاد يعني حسين بن علي و بقيه شهيدان در کربلا شهيد مي شدند ، اما بني اميه موفق مي شدند همانطور که خود حسين را و ياران عزيزش را از صفحه روزگار برافکندند و جسم پاکشان را در زير خاک پنهان کردند ، ياد آنها را هم از خاطره نسل بشر در آن روز و روزهاي بعد محو کنند .ببينيد در اين صورت آيا اين شهادت فايده اي براي عالم اسلام داشت ؟ يا اگر هم براي آن روز يک اثري مي گذاشت ، آيا اين خاطره در تاريخ هم ، براي نسلهاي بعد هم ، براي گرفتاريها و سياهي ها و تاريکي ها و يزيديهاي دوران آينده تاريخ هم اثري روشنگر و افشا کننده داشت ؟ اگر حسين شهيد مي شد ، اما مردم آن روز و مردم نسلهاي بعد نمي فهميدند که حسين شهيد شده ، آيا اين خاطره چه اثري و چه نقشي مي توانست در رشد و سازندگي و هدايت و برانگيزانندگي ملتها و اجتماعات و تاريخ بگذارد ؟
مي بينيد که هيچ اثري نداشت ، بله حسين که شهيد مي شد ، خود او به اعلي عليين رضوان خدا مي رسيد ، شهيداني که کسي نفهميد و در غربت ، در سکوت ، در خاموشي شهيد شدند ، به اجاربعينر خودشان در آخرت رسيدند ، روح آنها فتوح و گشايش را در درگاه رحمت الهي به دست آورد ، اما آيا چقدر درس شدند ، چقدر اسوه شدند ، درس ، آن شهيدي مي شود که شهادت او و مظلوميت او را نسلهاي معاصر و آينده او بدانند و بشنوند ، درس و اسوه آن شهيدي مي شود که خون او بجوشد و در تاريخ سرازير بشود ، مظلوميت يک ملت آن وقتي مي تواند زخم پيکر ستم کشيده شلاق خورده ملتها را شفا بدهد و مرهم بگذارد که اين مظلوميت فرياد بشود ، اين مظلوميت به گوش انسانهاي ديگر برسد ، براي همين است که امروز ابرقدرتها صدا توي صدا انداختند که صداي ما بلند نشود ، براي همين است که حاضرند پولهاي گزاف خرج کنند تا دنيا نفهمد که جنگ تحميلي چرا به وجود آمد ، با چه انگيزه اي ، با دست که ، با تحريک که . آن روز هم دستگاههاي استکباري ، حاضر بودند هر چه دارند خرج کنند به قيمت اين که نام و ياد حسين و خون حسين و شهادت عاشورا مثل درس در مردم آن زمان و ملتهاي بعد باقي نماند و شناخته نشود . البته در اوائل کار درست نمي فهميدند که چقدر مطلب با عظمت است . هر چه بيشتر گذشت ، بيشتر فهميدند .
در اواسط دوران بني عباس حتي قبر حسين بن علي عليه السلام را ويران کردند ، آب انداختند ، خواستند از او هيچ اثري باقي نماند . نقش ياد و خاطره شهيدان و شهادت اين است ، شهادت بدون خاطره ، بدون ياد ، بدون جوشش خون شهيد ، اثر خودش را نمي بخشد و اربعين آن روزي است که برافراشته شدن پرچم پيام شهادت کربلا در آن روز آغاز شد و روز بازماندگان شهداست . حالا چه در اربعين اول ، خانواده امام حسين عليه السلام به کربلا آمده باشند و چه نيامده باشند . اما اربعين اول آن روزي است که براي اولين بار زائران شناخته شده حسين بن علي به کربلا آمدند ؛ جابربن عبدالله انصاري است و عطيه از اصحاب پيغمبر ، از ياران امير المومنين و آمدند آن جا و جابربن عبدالله حتي نابينا بود - آن طور که در نوشته ها و اخبار هست - و دستش را عطيه گرفت و برد روي قبر حسين بن علي گذاشت و او قبر را لمس کرد و گريه کرد و با حسين بن علي عليه السلام حرف زد و با آمدن خود و با سخن گفتن خود خاطره حسين بن علي را زنده کرد و سنت زيارت قبر شهداء را پايه گذاري کرد . يک چنين روزمهمي است روز اربعين.
ادامه دارد

    
                                         

حماسه 9دی در تاریخ ماندگار شد
روزهاى سال، به طور طبیعى و به خودى خود همه مثل همند؛ این انسانها هستند، این اراده‌‌‌‌‌ها و مجاهدتهاست که یک روزى را از میان روزهاى دیگر برمیکشد و آن را مشخص میکند، متمایز میکند، متفاوت میکند و مثل یک پرچمى نگه میدارد تا راهنماى دیگران باشد. روز عاشورا – دهم محرم – فى نفسه با روزهاى دیگر فرقى ندارد؛ این حسین بن على (علیه السّلام) است که به این روز جان میدهد، معنا میدهد، او را تا عرش بالا میبرد؛ این مجاهدتهاى یاران حسین بن على (علیه السّلام) است که به این روز، این خطورت و اهمیت را میبخشد. روز نوزدهم دى هم همین جور است، روز نهم دىِ امسال هم از همین قبیل است. نهم دى با دهم دى فرقى ندارد؛ این مردمند که ناگهان با یک حرکت – که آن حرکت برخاسته از همان عواملى است که نوزدهم دىِ قم را تشکیل داد؛ یعنى برخاسته ى از بصیرت است، از دشمن‌‌‌‌‌شناسى است، از وقت‌‌‌‌‌شناسى است، از حضور در عرصه‌ى مجاهدانه است – روز نهم دى را هم متمایز میکنند.
مطمئن باشید که روز نهم دىِ امسال هم در تاریخ ماند؛ این هم یک روز متمایزى شد. شاید به یک معنا بشود گفت که در شرائط کنونى – که شرائط غبارآلودگىِ فضاست – این حرکت مردم اهمیت مضاعفى داشت؛ کار بزرگى بود. هرچه انسان در اطراف این قضایا فکر میکند، دست خداى متعال را، دست قدرت را، روح ولایت را، روح حسین بن على (علیه السّلام) را مى‌‌‌بیند. این کارها کارهائى نیست که با اراده‌‌‌‌ى امثال ما انجام بگیرد؛ این کار خداست، این دست قدرت الهى است؛ همان طور که امام در یک موقعیت حساسى – که من بارها این را نقل کرده‌‌‌‌ام – به بنده فرمودند: «من در تمام این مدت، دست قدرت الهى را در پشت این قضایا دیدم». درست دید آن مرد نافذِ بابصیرت، آن مرد خدا.
بیانات در دیدار مردم قم در سالگرد قیام نوزدهم دى ماه ۱۹/۱۰/۱۳۸۸

حضور مردم در ۹ دی ماه به معنی دفاع از هیچ حزب و گروه و جناحی نبود. برخلاف راهپیمایی ۲۲ بهمن و روز قدس که گروه های مختلف با برافراشتن یک پرچم و با درج نام خود”با فونت درشت” در زیر این پرچم به دنبال خودنمایی هستند، در نهم دیماه شاهد حضور خالص مردم و بدون هیچ چشم داشت حزبی و گروهی بودیم.

* در نهم دی ماه کسی برای حمایت از دولت فعلی و شخص احمدی نژاد وارد میدان نشد. در دست هیچ کس تصویری از رئیس جمهوری نبود. گویی این بار خروششان فقط و خالصانه برای دفاع از هویت نظام جمهوری اسلامی، دفاع از ولایت فقیه بوده است.

* نهم دی بر خلاف ۲۲ بهمن و روز قدس، روز تعطیل نبود. شاهد آن که در ساعات ابتدایی راهپیمایی، بسیاری از ادارات و شرکتها باز بودند و کارمندان با وجود علاقه مندی برای شرکت در راهپیمایی، مجبور به حضور در محل کار بودند.

* شعارهای ۹ دی، شعارهای همیشگی و کلیشه ای نبود. شعارهای جدیدی که از پیوند عشق به ولایت، عاشورا و انقلاب و نفرت از دشمنان حریم ولایت به دست آمده بود.

* ۹ دی ماه نشانه اعتماد مردم به نظام جمهوری اسلامی بود، در حالیکه بسیاری از خواص و نخبگان و مثلا دلسوزان ادعا داشتند که اعتماد مردم به نظام از بین رفته است. نکته ای که نهم دی را متمایز می کند، حضور میلیونی مردم و نمایش اعتماد به نظام در اوج فضاسازی دشمنان خارجی و داخلی بود.

* ۹ دی تنها تجمع میلیونی مردم علیه خواص بی بصیرت بود. یعنی اگر بخواهیم اهداف مردم برای حضور در حماسه نهم دی‌ماه را برشماریم، اعتراض به خواص بی بصیرت، جزء اهداف اصلی مردم خواهد بود.

درادامه مطلب بخوانید....

اشخاصی را می خواهند که تنها برای آن حضرت باشند.کسانی منتظر فرج حضرت هستند که برای خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند،نه برای برآوردن حاجات شخص خود..

آیت الله بهجت

آقا اجازه! این دو سه خط را خودت بخوان! /قبل از هجوم سرزنش و حرف دیگران.

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان /دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان!.

قصدم گلایه نیست، اجازه! نه به خدا!/ اصلا به این نوشته بگویید «داستان».

 

آقا اجازه! این دو سه خط را خودت بخوان!
قبل از هجوم سرزنش و حرف دیگران

آقا اجازه! پشت به من کرده قلبتان
دیگر نمی دهد به دلم روی خوش نشان!

قصدم گلایه نیست، اجازه! نه به خدا!
اصلا به این نوشته بگویید «داستان»

من خسته ام از آتش و از خاک، از زمین
از احتمال فاجعه، از آخرالزمان!

آقا اجازه! سنگ شدم، مانده در کویر
باران بیار و باز بباران از آسمان

اهل بهشت یا که جهنم؟ خودت بگو!
آقا اجازه! ما که نه در این و نه در آن!

«یک پای در جهنم و یک پای در بهشت»
یا زیر دستهای نجیب تو در امان!

آقا اجازه!............................
.......................................!

باشد! صبور می شوم اما تو لااقل
دستی برای من بده از دورها تکان...

آقا اجازه! خسته‌ام از این همه فریب
از های و هوی مردم این شهر نانجیب

آقا اجازه! پنجره‌ها سنگ گشته‌اند
دیوارهای سنگی از کوچه بی نصیب

آقا اجازه! باز به من طعنه می‌زنند
عاشق ندیده‌های پر از نفرت رقیب

«شیرین»ی وجود مرا «تلخ» می‌کنند
«فرهاد»های کینه پرست پر از فریب

آقا اجازه! «گندم» و «حوا» بهانه بود
«آدم» نمی‌شویم! بیا: ماجرای «سیب»!

باشد! سکوت می‌کنم اما خودت ببین ... !
آقا اجازه! منتظرند اینهمه غریب .... ادامه دارد

بسم الله الرحمن الرحیم

 مقدمه

عصر ظهور ، عصر ویژه ای است که همه تلاش انبیاء‌ و اوصیای ‌آنها و اولیای ‌الهی معطوف به آن عصر بوده و محور تحقق آن دوران هم وجود مقدس حضرت بقیه الله (ع) و خلیفه تام خداست و ما همه مهمان این سفره هستیم. و انتظار یک عمل در عرض سایر اعمال نیست بلکه یک رویکرد جاری در همه زندگی ماست و باید همه ابعاد زندگی را بپوشاند.

                        

                            بقیه در ادامه مطلب